با سلام وخسته نباشید.چندین ماه است که به علت اختلافات شدید،من و فرزند سه ساله ام جدا از همسرم زندگی میکنیم.مطابق رای دادگاه،از پنج شنبه صبح تا جمعه عصر برای ملاقات فرزندم با همسرم درنظر گرفته شده است.همسرم به این دو روز نیز قناعت ننموده و دوباره شکایتی مطرح کرده که من از صبح زود تا غروب سرکار هستم و دراین فاصله زمانی بچه نزد مادربزرگش است که زنی سالخورده است(درواقعیت این چنین نیست) و بچه شبها زود میخوابد و من فقط روزی دوساعت کنار بچه ام هستم از انجاییکه بیماری لوزه دارد و نیاز به مراقبت دارد و بایستی عمل جراحی شودمن صلاحیت نگهداری از او را ندارم. و درنهایت خواسته که بچه را به او بدهند. ایا با ادعا کردن این موارد میتواند حضانت بچه را از من سلب کند؟ بنظر شما برای چنین پرونده ای نیاز است که وکیل در دادگاه حضور داشته باشد یا اینکه خود نیز میتوانم دفاع کنم؟ لطفا کمکم کنید،برای دفاع چه مواردی را ذکر کنم، تا به این دلایل بچه را از من نگیرد.

با درود ادعاهایی که ایشان مطرح کرده حتی بر فرض وجود و اثبات نمی تواند مسقط یا محدود کننده حق حضانت شما گردد زیرا هیچ یک از آنها از موارد مندرج در قانون مدنی نیست ماده ١١٧٠ قانون مدنی می گوید اگر مادر در مدتیکه حضانت طفل با او است مبتلا بجنون شود یا بدیگری شوهر کند حق حضانت با پدر خواهد بود.ماده ١١٧5- طفل را نمیتوان از ابوین و یا از پدر و یا از مادری که حضانت با اوست گرفت مگر در صورت وجود علت قانونی . ...